पति हिँडे सुर्ताले, पत्नी हिँड्छिन् सुर्तैले

नवीन विभास, काठमाडाैं

२०७६ भदौ १४ शनिबार १०:१८:००

कुइनेटो

शोरवयमा पाइला राख्न हतारिएको हल्हलाउँदो एक किशोर सरासर भर्‍याङनेर पुगे । र, उभिएर एकटक बाहिर हेरिरहेकी महिलालाई अँगालो हाले । किशोर बोली झर्‍यो, ‘चित्त नदुखाऊ है आमा । म केही भए, नरुनू ।’ 
नुहाउन, लुगा धुन र निदाउन अबेर भए पनि मुहारमा भने कतै पनि ‘थकान’ थिएन । ‘लाल मुहार’मा अचम्मको चमक थियो ।

गाँजाख्यान

नवीन विभास

२०७६ श्रावण ३२ शनिबार ०८:०१:०० | काठमाडाैं

जेईको दायाँ हातको बूढी, चोर र साहिँली औंलाको तालमा एउटा जिनिस फननन फन्कन्थ्यो । धागोको आकार दिन घान हाल्ने बायाँ हातको बूढी र चोर औँलालाई अघिल्ला दाँतले रेसा चिरेर सहजीकरण गथ्र्यो । त्यो जिनिस कुनै वेला ‘स्यानीमाय’ तालमा फननन फन्कन्थ्यो त कुनै वेला ‘बरै’ मसिनो तालमा । जेई मनमा चलेको आँधीअनुसार रफ्तारिने जिनिसको नाउँ थियो, टाकु । धागो थपिँदै जाँदा टाकुको सरा मोटाउँथ्यो भने काखीमा च्यापिएर गादाभित्र पसेको रेसाको मुठा दुब्लाउँथ्यो ।