Sunday, May 26, 2019

तिलसरी आमाका तिलदाने सपना

२०७६ बैशाख २१ शनिबार ०७:४७:०० | काठमाडाैं


घरअगाडि नचिरेको बाँसलाई तेर्सो पारेर बारेको बार । सुकुटी सुकाएजसरी ससाना मुठा पारिएका डाँठसहितको गहुँ बार बाँसमा झुन्डिएका थिए । खाली भागमा भर्र्भर (नव)का युवा बसेका थिए भने बाँस बारमा अडिसिएका थिए, एक बूढो । 

थबाङमा थरीथरी नाम

२०७६ जेठ ४ शनिबार ०८:००:०० | काठमाडाैं
गाउँमा खुबै नाउँ चलेका साहु थिए । नाउँ थियो, दुब्ले । ‘साहु कता जानुभयो’ भनी सोध्दा साहु परिवार ‘गज्ज’ पर्दै ‘फलानो ठाउँ’ भन्थे । साहुका काउबाउले भने ‘दुब्ले साहु कता गयो हँ’ भन्थे । यसरी ‘दुब्ले’ थपेर सोध्दा भने परिवार सदस्यलाई पर्नु पिर पथ्र्यो । एक दिन त्यस्तो पिरमुक्तिको ‘आखिरी उपाय’ निक्ल्यो । त्यो उपाय थियो– नाउँ बदल्न दुब्ले कासी जाने । 

शोकगीतको शोकमा

२०७६ बैशाख ७ शनिबार ०९:१०:०० | काठमाडाैं

लाहुरे भेना गए । तर, गीतविनै गए । 

रोल्पाको सुदूर गाउँ जैपाबाट मलामी पाछाबाङ खोला र चुनबाङ खोला दोभानछेउको घाट झरे । बिप्पे दमाहा तालमा (मान्छे मरेको जनाउ दिएर मलामी बोलाउन र घाट लैजाँदा बजाउने दमाहाको ताल) चोयाको एक छेउमा आधाजति चिरेको कापमा बाटो(कात्रो) च्यापेर हातमा उठाएका मलामी थिए । लगत्तै लाहुरे शव । शव पछि–पछि रुँदै हिँडिरहेका लाहुरेनी र आफन्त । 
लाहुरे परिवारजन र आफन्तका आँसु र तिनका गोडा सँगसँगै ओरालो ओर्ले, आँसुले निथ्रुक्क भिजेको अह्राउने (घाट लाने शोकगीत) गीतविनै । लाहुरे भेना गए । तर, गीतविनै । के जैपामा शोकगीत गाउने सकिएकै हुन्?